چهل حديث از امام حسين

1. وَ قالَ لِإِبْنِهِ عَليِّ بن‏الْحسين(ع): أَي بنَّي إِيَّاکَ وَ ظَلَمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيکَ ناصِراً إِلاَّ اللَّه جَلَّ وَ عَزَّ (1) .

به فرزندش علي بن الحسين‏عليه السلام فرمود: پسر جانم مبادا برکسيکه جز خداي عز وجل در برابر تو ياوري ندارد ستم کني.

2. وَ قال عِنْدَه رجل: إنّ المعرُوفَ إذا اُسدي إِلي غَيْرِ أَهْلِهِ ضاعَ فَقال الحسين‏عليه السلام: ليس کذلک ولکن تکون الصَّنيعَةِ مثل و ابل المطر تصيب البر و الفاجر (2) .

مردي بر او عرض کرد: احسان به نااهل ضايع خواهد شد آنحضرت فرمود: چنين نيست احسان به مانند باران تند است و به نيک و بد مي‏رسد.

3. وَ قَال‏عليه السلام: ألْإسْتَدْراجُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ لِعَبْدِهِ أَنْ يَسْبِغَ عَلَيْهِ النِّعَمُ وَيَسْلُبُهُ الشُّکْرُ (3) .

غافلگير کردن خدا براي بنده خود اين است که به او نعمت فراوان دهد و شکرگزاري را از او بگيرد.

4. وَ قَالَ‏عليه السلام: إِيَّاکَ وَ ما تَعتذر فَإِنَّ المؤمن لايسيئ و لايعتذر. و المنافق کلُّ يوم يسيئ و يعتذر (4) .

مبادا کاري کني عذرت بايد زيرا مؤمن نه بد مي‏کند و نه عذر مي‏طلبد. و منافق هر روز بد مي‏کند و عذر مي‏خواهد.

5. وَ قال(ع): للسَّلام سَبْعُونَ حَسَنَة تِسْعَ وَ سِتُّونَ للمبتدأ و واحدة للرّادِّ (5) .

سلام هفتاد حسنه دارد شصت و نه از آن براي سلام کننده و يکي از آن براي جوابگو است.

6. عَن الرّضا عَن آبائِه، عَن الحُسين بن علي‏عليهم السلام قال: وَجد لوح تَحت حائِط مَدينة من‏المدائن مَکتوب فيه أَنَا اللَّه لاإله إلا أنا، و مُحمّدُ نَبييٌّ، عجبت لمن أيقن بالموت کيف يفرح، و عجبت لمن أيقن بالقدر کيف يحزن، و عجبت لمن اختبر الدنيا کيف يطمئنَّ اليها، و عجبت لمن أيقن بالحساب کيف يذنب. (6) .

امام رضاعليه السلام از پدرانش از امام حسين‏عليه السلام نقل مي‏کند که فرمود: لوحي پيدا شد که در آن نوشته شده من خدا هستم و خدائي جز من نيست و محمد نبي من است، تعجب است براي کسيکه يقين به مرگ دارد اما خوشحال است، و تعجب است براي کسيکه يقين به اندازه دارد اما محزون است و تعجب است براي کسيکه از دنيا خبر دارد اما به آن مطمئن است و تعجب است براي کسيکه يقين به حساب قيامت دارد اما گناه مي‏کند.

7. روي أنّ الحسين بن عليّ‏عليهما السلام جاءَهُ رَجُلٌ وَ قَالَ: أَنَا رَجُلٌ عاصٍ وَلاأَصْبِرُ عَنِ الْمَعْصِيَةِ فَعِظْني بِمَوْعِظَةٍ فَقالَ‏عليه السلام: اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْياءٍ وَ اذْنِبْ ما شِئتَ، فَأَوَّلُ ذلِکَ: لاتَأْکُلُ رِزْقِ اللَّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ، وَ الثاني: اُخْرُجْ مِنْ وَلايَةِ اللّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ وَ الثالث: أُطْلِبْ مَوْضعاً لايَراکَ اللَّهُ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الرابع: إِذا جاءَ مَلَکَ الْمَوْتِ لِيَقْبِضْ رُوَحَکَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِکَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الخامس: إذا أدْخَلْکَ ما لِکٌ فيِ‏النَّارِ فَلاتَدْخُلَ فِي‏النَّارِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ (7) .

شخصي به امام حسين‏عليه السلام عرض کرد: اي پسر رسول خداصلي الله عليه وآله من آلوده به گناه هستم و ياراييم نيست که از عصيانم بگريزم، مرا موعظه فرما.

امام حسين‏عليه السلام فرمود: به پنج کار بپرداز و هر چه خواستي عصيان ورز.

1. از نعمت‏هاي خداوند استفاده نکن، آنگاه به گناه روکن 2. اگر مي‏تواني از حکومت و سرپرستي پروردگار خارج شوي گناه کن. 3. به جائي پناه ببر که آفريدگارت ترا ننگرد بعد هر چه خواستي گناه کن 4. اگر مي‏تواني هنگام مرگ جان به فرشته خدا تسليم ننمايي هر گناهي مي‏خواهي بکن. 5. اگر مي‏تواني وقتي که تو را به شعله‏هاي دوزخ مي‏سپارند، وارد نشوي هر اندازه مي‏خواهي عصيان کن.

(اکنون که نمي‏توان اين پنج کار را انجام دهي بايد از گناه و آلودگي بپرهيزي).

8. و قال‏عليه السلام: لِرُجلٍ اغْتابَ عِنْدَهُ رُجلاً: ياهذا کَفَّ عَنِ الْغَيْبَةِ فَإِنَّهَا إِدامَ کِلاب النَّار (8) .

به مردي که نزد حضرت غيبت ديگري را مي‏کرد، فرمود: اي مرد دست از غيبت بردار زيرا غيبت خوراک سگان جهنم است.

9. و قال له رجل ابتداءً: کَيْفَ أَنْتَ عافاکَ اللَّه؟ فَقَال‏عليه السلام له: اَلسَّلامُ قَبْلَ الْکَلامُ عافاکَ اللَّه، ثُمَّ قَال‏عليه السلام: لاتَأذَنُوا لأِحدٍ حَتَّي يُسَلِّمَ (9) .

مردي سؤال کرد چگونه خداوند تو را عافيت دهد؟ فرمود: خداوند عافيت مي‏دهد سلام کردن را قبل از کلام، سپس فرمود: احدي را اجازه (برکلام) ندهيد تا اينکه سلام کنند.

10. وَ قال‏عليه السلام: مِنْ دَلائِلِ عَلاماتِ الْقَبُولِ أَلْجُلُوسُ إِلي أَهْلِ الْعُقُولِ وَ مِنْ عَلاماتِ أَسبابِ الْجَهْلِ: اَلْمُماراةُ لِغَيْرِ أَهْلِ الْکُفْرِ، وَ مِنْ دَلائِلِ الْعالِمِ: إِنْتِقادُهُ لِحَديثهٍ، وَ عِلْمِهِ بِحَائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ. (10) .

فرمودند: از نشانه‏هاي قبولي بنده در پيشگاه خداوند آن است که همنشيني خردمندان گزيند، و از نشانه‏هاي جهل و ناداني، گلاويز شدن با برادران ديني است، و از نشانه‏هاي عالم آن است که گفتار خود را خوب بسنجد و از حقايق علوم نظري آگاه باشيد.

11. و قال‏عليه السلام: أَلنَّاسُ عَبيدُ الدُّنْيا وَ الدّينُ لَعِقٌ عَلي أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مادَرَّتْ مَعايشُهُمْ فَإِذَا يُحِصُّوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ (11) .

مردم بنده دنيا هستند و دين را فقط بازبانشان لمس مي‏کنند، تا وقتي بدانند اين گفتگوي ظاهري به ضرر دنيايشان نيست بر محور دين چرخ مي‏خورند، اما آنگاه که به امتحاني آزموده شوند دين داران واقعي کم هستند.

12. قال الصَّادق(ع): حَدَّثَنيِ أَبي، عَنْ أَبيهِ(عليهماالسلام) أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ کَتَبَ إِلي الحسين بن عليّ(عليهماالسلام): يا سيّدي أخْبِرْني بِخَيْرِالدُّنيا وَ الْأخرةِ فَکَتَبَ‏عليه السلام:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم أَمّا بعد فإِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَي اللَّه بِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه اُمُورُ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبْ رِضَي النّاس بِسَخَطِ اللّه وَ کَّلَهُ اللّه إِليَ النّاسِ وَ السّلام (12) .

هر کس خواهان رضايت خداوند باشد و خشنودي خداوند را به غضب مردم نفروشد، خداوند اموري که بدست مردم است براي اوکفايت خواهد کرد، و هر کس طالب رضايت مردم باشد و خشنودي مردم رابه غضب خدا بخرد؛ پروردگار او را به مردم وا مي‏گذارد.

13. وَ قال‏عليه السلام: يَاابْنَ آدَمَ، إِنَّما أَنْتَ أَيَّامٌ، کُلَّما مَضي يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُکُ (13) .

اي انسان سرمايه و هستي تو عمر تست، هر روز که از عمر تو مي‏گذرد قسمتي از هستي تو از بين رفته است.

14. وَ قال‏عليه السلام: ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْناهُ فينَا قَطْرَةً، أَوْ دَمَعَتْ دَمْعَةً إِلاَّ بِوَّأَهُ اللَّهُ بِها فِي‏الْجَنَّةِ حَقْناً لَهُ (14) .

هر کس بخاطر مصائب ما اهل بيت قطره اشکي از چشم خود سرازير کند، و يا اشک در چشمانش حلقه زند، خداوند بوسيله آن اشک او را از عذاب حفظ نموده در بهشت جاي دهد.

15. وَ قَالَ‏عليه السلام: أَلْبُکاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ نَجاةٌ مِنَ‏النَّارِ (15) .

گريستن از ترس خدا موجب نجات از جهنم است.

16. وَ قَالَ‏عليه السلام: بُکَاءُ الْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِ اللَّه (16) .

گريستن چشمان؛ و ترس دلها از رحمت الهي است.

17. وَ قال‏عليه السلام: مَنْ لَمْ يَکُنْ لِأَحَدٍ عائِباً لَمْ يَعْدُمْ مَعَ کُلٍّ عاذِرٌ (17) .

هر کس در صدد عيبجوئي ديگران نباشد، هميشه به فکر آن است که براي عيب ديگران عذري توجيه نمايد.

18. و قال (ع): شُکْرُکَ لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ، يَقْتَضي نِعْمَةً آنِفَةً (18) .

شکرانه نعمتهاي گذشته، موجب رسيدن نعمتهاي تازه خواهد شد.

19. وَ قال(ع): أَلْعُدْرَةُ تَذْهَبُ الْحَفيظَةَ، أَلْمَرْءُ أَعْلَمُ بِشَأْنِهِ (19) .

دلاوري با محافظه کاري نمي‏سازد، و هر کس موقعيت خويش بهتر داند.

20. و قال(ع): لاتَأْمَنْ إِلاَّ مَنْ قَدْ خابَ اللَّهَ تَعالي (20) .

کسي را امين مپندار مگر آنکه بداني از خدا مي‏ترسد.

21. قَالَ لَهُ رَجُلٌ: بَنَيْتُ دَاراً أُحِبُّ أَنْ تَدْخُلَهَا وَ تَدْعُو اللَّهَ؛ فَدَخلها فَنَظر اليها.

ثُمَّ قَال (ع): أَخْرَبْتَ دارَکَ، وَ عَمَّرْتَ دارَ غَيْرِکَ، عَزَّکَ مَنْ فيالْأرْضِ، وَ مَقْتَکَ مَنْ فيِ‏السَّماءِ (21) .

شخصي بحضرت عرض کرد: خانه‏اي ساخته‏ام، دوست دارم وارد اين خانه شويد، و برايم دعا کنيد، حضرت وارد خانه شد و نگاهي به آن انداخت و فرمود:

خانه خودت را ويران ساخته، به آبادي خانه ديگري پرداخته در نتيجه مردم زمين عزيزت مي‏پندارند، در حاليکه ساکنان ملأ اعلا تورا دشمن دارند.

22. قيل له‏عليه السلام من أَعظم النَّاس قدراً؟

فقال‏عليه السلام: مَنْ لَمْ يُبالِ الدُّنْيا في يَدَيْ مَنْ کانَتْ (22) .

بحضرتش گفتند: چه کسي قدر و منزلتش از همه بيشتر است؟ فرمود: آنکس که فکرش مصروف دنيا نباشدو اهميت ندهدکه دنيادر دست چه کساني افتاده است.

23. وَ قالَ‏عليه السلام: إِنَّ مِنْ حُسْنِ الْمَرْءِ تَرْکُهُ ما لايَعْنَيْهِ (23) .

از خوبي انسان آن است که کاري را که لازم ندارد انجام ندهد.

24. وَ قالَ‏عليه السلام: مَنْ عَبَدَاللَّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، أَتاهُ اللَّهُ فَوْقَ أَمانيهِ وَ کَفَايَتِهِ (24) .

هر کس حق بندگي خدا را بجاي آورد، خداوند بيش از آنچه آرزو داشته،و بيش از حد کفايتش به او عطا خواهد فرمود.

25. وَ قال‏عليه السلام: مَنْ عَرَف َحَقَّ أَبَوَيْهِ الْأَفْضَلَينْ مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ، وَ أَطاعَهُماحَقَّ طاعَتِهِ، قيلَ لَهُ، تَبَجَّحْ، في أَيّ الْجِنانِ حَيْثُ شِئْتَ (25)  هر کس حق دو پدر روحاني خويش محمد و علي‏صلي الله عليه وآله را بشناسد، و آنگونه که بايست از آنان اطاعت نمايد، به او خواهند گفت با افتخار و سربلندي در هر جاي بهشت که مي‏خواهي بياساي.

26. عَنِ الْحُسين بن علي‏عليهما السلام قال: دَخَلْتُ عَلي رَسُول اللَّهُ‏صلي الله عليه وآله وَ عنده أُبيّ بن کعب، فَقال لي رَسُول اللَّه‏صلي الله عليه وآله: مَرحَباً يَا أَبا عَبداللَّه، يا زين السماوات وَالْأرض، فقال له أُبيّ: وَ کيف يَکُون يا رسُول اللَّه زَين السَماوات وَالاَْرض أحدٌ غيرک؟ فَقال: يَا أُبيّ، وَ الَّذي بعثني بالحقّ نبياً إنّ الحسين بن عليّ في السماء أَکبر منه في الْأرض، و إِنَّه لمکتوب عن يمين العرش: مصباح هديً و سفينة نجاة (26) .

امام حسين‏عليه السلام مي‏فرمايد: خدمت رسول خدا(ص) در حالي که ابي بن کعب در حضور آنحضرت بوده رسول خدا به من فرمود: بارک الله‏اي اباعبدالله، اي زينت آسمانها و زمين، آنوقت ابي بن کعب عرض کرد يا رسول الله چگونه غير از خودت زينت آسمانها و زمين باشد؟ فرمود: اي ابي، قسم به خداوندي که مرا به حق به پيامبري برگزيد حسين بن علي در آسمانها بزرگتر از زمين است، و بدرستي در سمت راست عرش پروردگار نوشته شد که حسين چراغ هدايت و کشتي نجات است.

27. وَ قال‏عليه السلام: لَوْلا ثَلاثَةٌ ما وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأْسَهُ لِشَي‏ءٍ: أَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمُوتُ (27) .

اگر حوادث سه گانه: فقر، مرض، مرگ نمي‏بود بني آدم در برابر هيچ چيز سر فرود نمي‏آورد.

28. وَ قالَ‏عليه السلام: مَنْ اتانا لَمْ يَعْدَمْ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَع: آيَةً مُحْکَمَةً وَ قَضِيَّةً عادِلَةً، وَ أَخا مُسْتَفاداً، وَ مُجالَسَةَ الْعُلَماءِ (28) .

هر کس نزد ما آيد هيچ نباشد يکي از اين چهار خصلت را خواهد يافت: برهاني متين مي‏شنود، از قضاوتي عالانه برخوردار مي‏گردد، بابرداري سودمند و پرفايده روبرو خواهد شد و ثواب همنشيني با علما را خواهد برد.

29. وَ قَالَ(ع): أَلصِّدقُ عِزٌّ، وَ الْکِذْبُ عَجْزٌ وَ السِّرُ أَمانَةٌ، وَ الْجَوازُ قَرابَةٌ، وَ الْمَعُونَةُ صَداقَةٌ، وَ الْعَمَلُ تَجْرَبَةٌ، وَ الْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبادَةٌ، وَ الصَّمْتُ زَيْنٌ وَالشُّحُّ فقرٌ و السَّخاءُ غِنيً، و الرِّفْقُ لُبُّ (29) .

فرمودند:

1. راستگوئي موجب سرافرازي است.

2. دروغگوئي نشانه عجز و ناتواني است.

3. اسرار ديگران نزد شما امانت است.

4. همسايگي نوعي قرابت و خويشاوندي است.

5. کمک به ديگران نشانه صداقت است.

6. کار به انسان تجربه آموزد.

7. اخلاق نيکو عبادت شمرده مي‏شود.

8. سکونت زينت بخش آدمي است.

9. حرص و آز نوعي فقر رواني است.

10. سخاوت و بخشش نوعي بي‏نيازي است.

11. مدارا با ديگران از خردمندي است.

30. وَ قالَ‏عليه السلام: لايَکُونُ الْأَمْرُ الَّذي تَنْتَظِرُونَهُ حَتَّي يَبْرَأَ بَعْظُکُمْ مِنْ بَعْضٍ، وَ يَشْهَدَ بَعْضُکُمْ عَلَي بَعْضٍ وَ يَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً.

قَال الراوي: فَقُلت: ما في ذلک الزَّمان مِن خَير!

فقال له‏عليه السلام: أَلْخَيْرُ کُلُّهُ في ذلِکَ الزَّمانِ، يَخْرُجُ الْمَهْدي فَيَرْفَعُ ذلِکَ (30) .

فرمودند: آن انتظاريکه شما درباره ظهور مهدي(ع) داريد بسر نخواهد آمد مگر آنگاه که بعضي از شماها از بعضي ديگر بيزاري جويد و برخي از شماها به زيان برخي‏ديگر گواهي‏دهد، ودسته‏اي دسته‏ديگر را لعنت نمايد.

را وي گويد: گفتم: در اين زمان ديگر اثري از نيکي نخواهد ماند! حضرت فرمود: تمام نيکيها در آن زمان خواهد بود، زيرا در اين دوران است که مهدي ظاهر خواهد گشت، و زشتيها را برخواهد داشت.

31. وَ قالَ‏عليه السلام: قَائِمُ هذهِ الْأُمَّةِ هُوَ مِنْ وُلْدِي، وَ هُوَ صَاحِبُ الْغَيْبَةِ، هُوَالَّذي يُقْسَمُ ميراثُهُ وَ هُوَ حَيُّ (31) .

فرمودند: قائم اين امت از فرزندان من خواهد بود، و او داراي غيبتي است، در حاليکه زنده است دوران غيبت ميراثش را تقسيم مي‏نمايند.

32. عن حبيب بن مظهر الاسدي انه قال للحسين‏عليه السلام: اي شئ کنتم قبل ان يخلق اللّه عزّ و جلّ آدم‏عليه السلام؟

فَقالَ‏عليه السلام: کُنَّا أَشْباحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرَّحمنِ، فَنُعَلِّمُ لِلْمَلائِکَةِ التَّسبيع وَ اللتَّهْليلَ وَ التَّحميدَ (32) .

از حبيب بن مظاهر اسدي روايت شده است که از امام حسين(ع) پرسيد: شما خاندان پس از آنکه خداوند آدم را بيافريند چگونه بوديد؟ فرمودند: همانند نورهائي بوديم که اطراف عرش الهي سير مي‏کرديم، و فرشتگان را درس تسبيح و تهليل و تحميد مي‏آموختيم.

33. قَالَ لَهُ رَجُلٌ: يَا ابن رَسُول اللَّهَ أَنَا مِن شَيعتَکم الخاص؟

فقال‏عليه السلام: يا عَبْدَاللَّهِ فَاِذاً أَنْتَ کَاِبْراهيمَ الْخَليلِ، اَلَّذي قالَ اللَّهُ تَعالي: وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ لَإِبْراهيمَ، إِذْجاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَليم (33)  فَاِنْ کانَ قَلْبُکَ کَقَلْبِهِ، فَاَنْتَ مِنْ شَيعَتِنا، وَ إِنْ لَمْ يَکُنْ قَلْبُکَ کَقَلْبِهِ، فَهُوَ طاهِرٌ مِنَ الْغِشّ وَ الغِلّ فَاَنْتَ مِنْ مُحِبَّينا، وَ إِلاَّ فَاِنَّکَ إِنْ عَرَفْتَ اَنَّکَ بَقَوْلِکَ کاذِبٌ فيه اِنَّکَ لَمُبْتَلي بِفالِجٍ لايُفارِ قُکَ اِليَ الْمَوْتِ، اَوْ جُذامٍ لِيَکُونَ کَفَّارَةً لِکِذْبِکَ هذا (34) .

مردي گفت: يا ابن رسول الله من از شيعيان مخصوص شما هستم حضرت فرمود: اي بنده خدا پس اينک تو همانند ابراهيم خليل هستي که خداوند مي‏فرمايد: و از شيعيان او (حضرت نوح) ابراهيم است. زيرا با قلبي سليم بدرگاه خداوند آيد». اگر قلب تو نيز همانند قلب او باشد، تو از شيعيان ما خواهي بود، و اگر قلبت به آن درجه نرسيد که از هرنوع غلّ و غشّي پاکيزه است، تو از دوستداران ما هستي، و گرنه چنانچه خود مي‏داني که در گفتارت دروغ مي‏گوئي به يک بيماري فلجي مبتلا شوي که تا دم مرگ‏خوب شدن نداشته باشي يامرض جذامي دامن گيرت شود که کفاره اين دروغگوئيت باشد.

34. وَ قال‏عليه السلام: اَنَا قَتيلُ الْعَبَرَةِ، لايَذْکُرُني مُؤْمِنٌ إِلاَّ بَکي (35) .

من کشته اشک چشمانم، هيچ مؤمني مرا بياد نخواهد آورد مگر آنکه براي من گريه خواهد کرد.

1. قال الحسين‏عليه السلام:

اَلصِّدْقُ عِزٌّ، وَالْکِذْبُ عَجْزٌ وَ السِّرُّ اَمانَةٌ، وَ الْجَوازُ قَرابَةٌ، وَ الْمَعُونَةُ صَداقَةٌ، وَ الْعَمَلُ تَجْرُبَةٌ، وَ الْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبادَةٌ، وَ الصَّمْتُ زَيْنٌ وَ السُّحُّ فَقْرٌ وَ السَّخاءُ غِنيً، وَ الرِّفْقُ لُبٌّ. (36) .

1. راستگوئي موجب سرافرازي است.

2. دروغگوئي نشانه عجز و ناتواني است.

3. اسرار ديگران نزد شما امانت است.

4. همسايگي نوعي قرابت و خويشاوندي است.

5. کمک به ديگران نشانه صداقت است.

6. کار به انسان تجربه آموزد.

7. اخلاق نيکو عبادت شمرده مي‏شود.

8. سکوت زينت بخش آدمي است.

9. حرص و آز نوعي فقر رواني است.

10. سخاوت و بخشش نوعي بي نيازي است.

11. مدارا با ديگران از خردمندي است.

2. و قال‏عليه السلام:

لا تَأْ مَنْ إلاَّ مَنْ قَدْ خابَ اللَّهَ تعالي. (37) .

کسي را امين مپندار مگر آنکه بداني از خدا مي‏ترسد.

35. و قال‏عليه السلام:

مَنْ عَبَدَاللَّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، أَتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمانيهِ وَ کَفايَتهِ. (38) .

هر کس حق بندگي خدا را بجاي آورد، خداوند بيش از آنچه آرزو داشته، و بيش از حد کفايتش به او عطا خواهد فرمود.

36. و قال‏عليه السلام:

مَنْ عَرَفَ حَقَّ اَبَوَيْهِ اْلأَفْضَلَيْنِ مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ، وَ أطاعَهُما حَقَّ طاعَتِهِ. قيلَ لَهُ، تُبَجَّحْ، في اَيِّ الْجِنانِ حَيْثُ شِئْتَ. (39) .

هر کس حق دو پدر روحاني خويش محمدصلي الله عليه وآله و علي‏عليه السلام را بشناسد، و آن گونه که بايست از آنان اطاعت نمايد، به او خواهد گفت با افتخار و سربلندي در هر جاي بهشت که مي‏خواهي بياساي.

37. و قال‏عليه السلام:

ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْناهُ فينا قَطْرَةً، اَوْ دَمَعَتْ دَمْعَةً اِلاَّ بِوَّأَهُ اللَّهُ بِها فيِ الْجَنَّةِ حَقْناً لَهُ. (40) .

هر کس بخاطر مصائب ما اهل بيت قطره اشکي از چشم خود سرازير کند، و يا اشک در چشمانش حلقه زند، خداوند بوسيله آن اشک او را از عذاب حفظ نموده در بهشت جاي دهد.

38. قَالَ الْحُسَينُ بْنُ عَليّ‏عليهما السلام:

إِذا صاحَ النَّسْرُ، قالَ: يا ابْنَ آدَمَ عِشْ ما شِئْتَ آخِرُهُ الْمُوت (41)  يعني وقتي کرکس بانگ برمي‏آورد، مي‏گويد: اي پسر آدم هر چند که مي‏خواهي زندگي کن، سرانجام کار مرگ است.

39(سُئِلَ الْحُسَين‏عليه السلام لَم افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَل عَلي عَبيدِهِ الصَّومَ، قالَ: لِيَجِدَ الغَنِيُّ مَسَّ الْجُوع فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ عَلَي الْمَساکين (42) .

از امام حسين‏عليه السلام پرسيدند که چرا خداوند صوم را بر بندگان واجب کرد؟ فرمود: زيرا مردم غني زحمت جوع والم گرسنگي را درک کنند و مردم مسکين و فقير به فضل وجود دستگير شوند.

40(عن الحارث بن مغيرة النضري قال: قلت لابيعبد الله الحسين بن علي‏عليهما السلام: بأي شي‏ء نعرف المهدي؟

فقال‏عليه السلام: بالسکيند والوقار.

قلت: و بأي شي‏ء؟

قال: بِمَعرفَةِ الْحَلالِ وَ الْحَرام، وَ بِحَاجَةِ النَّاسِ اِلَيْهِ وَلايَحْتاجُ اِلي اَحَدٍ (43) .

حارث سؤال مي‏کند: به چه وسيله مهدي‏عليه السلام را خواهيم شناخت؟

فرمودند: باآرامش و وقارش

گفتم: ديگر با چه نشاني؟ فرمودند: به نشان معرفتي که در حلال و حرام دين دارد، و به نشان احتياجي که مردم به او دارند، و او به احدي نيازي نخواهد داشت.

يا رَبِّ الْحُسَين بِحَقِّ الْحُسَين إِشْفِ صَدرالْحُسَين بِظُهُورِ الْحجة.

 

 (1) تحف‏العقول: ص 250 - 253.

(2) تحف‏العقول: ص 250 - 253.

(3) تحف العقول: ص250 - 253.

(4) تحف العقول: ص 250 - 253.

(5) تحف‏العقول، ص 253.

(6) تحف العقول، ص 253.

(7) عن علي بن الحسين‏عليهما السلام جامع الاخبار: الفصل 89. بحار 126/78.

(8) بحار: 117/78.

(9) تحف العقول: 246.

(10) تحف العقول: 178.

(11) تحف العقول: 244.

(12) امالي شيخ صدوق: 121.

(13) بلاغة الحسين(ع):288.

(14) بلاغة الحسين‏عليه السلام: 292. نقل از جامع الاخبار للصدوق.

(15) بلاغة الحسين‏عليه السلام: 292.

(16) جامع الاخبار للصدوق و بلاغة الحسين(ع): 292.

(17) نزهة الناظر في تنبيه الخاطر.

(18) نزهة الناظر في تنبيه الخاطر.

(19) نزهة الناظر في تنبيه الخاطر.

(20) بلاغة الحسين (ع): ص 292.

(21) مجموعه ورام.

(22) جامع الاخبار.

(23) بحار: ج 17.

(24) تفسير العسکري.

(25) تحف العقول.

(26) سفينة البحار: 257/1.

(27) نزهة الناظر في تنبيه الخاطر.

(28) کشف الغمه.

(29) تاريخ يعقوبي: 2/219.

(30) عقد الدر رلجمال الدين يوسف بن علي المقدسي الشافعي.

(31) بهجة الابرار: ص 122.

(32) السماء و العالم: ص 366.

(33) صفات: 83 و 84.

(34) بحار: 17 بلاغة الحسين(ع): ص 269.

(35) کامل‏الزيارة: ص 108، ح 6.

(36) تاريخ يعقوبي: 219/2.

(37) بلاغة الحسين‏عليه السلام: 252.

(38) تفسيرالعسکري.

(39) تحف العقول.

(40) بلاغة الحسين‏عليه السلام: 292.

(41) ناسخ التواريخ: 277/4.

(42) ناسخ التواريخ: 277 / 4.

(43) بلاغة الحسين‏عليه السلام: ص 318.

نظرات شما عزیزان: